Goed, mevrouw, Molly? Uhm, nee ... May, Marron ... Mary. Juist, dat is het. Hallo weer gamers, het is je inwonende wilde man en fan van Hearts hier om weer een mooie dag te delen in een zeer fictieve buurt. Voor het geval je het nog niet gemerkt hebt: games zijn niet de enige dingen waarmee ik hier graag speel.
Download Life with Mary PC-versie
Download Life met Mary Android-versie
Zinspelingen of illusies, hoe dan ook, het is allemaal leuk. Zoals dit spel bijvoorbeeld. Het is een prachtig stuk verhaalgedreven werk. Je hebt in feite A- en B-opties in een bepaalde context.
De ene heeft gelijk, de andere is minder goed, maar ik kan niet met zekerheid zeggen dat het precies verkeerd is. Het hangt ervan af waar je voor gaat, of liever voor wie.
Er zijn een aantal verschillende mogelijke opties voor het meisje om uw aandacht te trekken. Ik geef toe dat Mary als het titelpersonage je belangrijkste liefdesbelang is en de drijvende kracht achter je focus in het verhaal, maar ze is er ook meerdere keren op gewezen dat ze een heel jonge vrouw is.
Een prinses door actie, zelfs als een van de 'juiste' keuzes in de walkthrough letterlijk 'je bent geen prinses' is. Een van de boeken die het eerst door deze personages wordt gelezen, is Guards! Guards! Guards!… Je zou denken dat een van hen na dat punt het concept van gedood worden door ijzersterk zou begrijpen. Ik zal het waarschijnlijk krijgen voor de flauwe grappen, ik weet het.
Hoe dan ook, het verhaal zelf is niet slecht gedaan. Het is goed genoeg geconstrueerd en doordacht. Als een echte zeldzaamheid voor dit gaminggenre en platform, is het eigenlijk ook een gesloten verhaallijn. Het heeft een begin, een middelpunt en een voorzienbaar einde.
Twee van hen die ik tot nu toe voor mezelf heb gespeeld. Ik zal dat een beetje besmeuren door erop te wijzen dat het verhaal iets te ver in het niet-seksuele wordt meegesleurd voor een spel voor volwassenen.
Ja, ik begrijp dat het is om karakterontwikkeling op te bouwen, maar er zijn momenten in het spel waarin ze het druk heeft en erop wijst dat ze 'je verwaarloost', of erkent dat ze er niet klaar voor is ondanks haar protest van liefde - dat is eigenlijk een term die de schrijver gebruikt om te wijzen op de tegengestelde aard van wat ze met het spel hebben gedaan, dus een negatief punt daar. als dat iets in het echte leven was, zou het de relatie verbreken of in ieder geval een beetje scheuren.
Ja, je kunt die zin opvatten als een kleine grap over het feit dat ze haar maagdelijkheid twee keer verliest. Dit is de kern, een verhaal van een 'Sugar Daddy'. Een oudere man die veel geld en zorg investeert in een (of mogelijk twee) jongere vrouwen.
Ze is eigenlijk een prinses op het einde, en ik denk dat dat meer een oproep was naar de kleine ader van haar onderdanige streak die niet volledig is onderzocht in de "zogenaamd" voltooide verhaallijn.
Dat gezegd hebbende, het is eigenlijk compleet. Het heeft een levensvatbaar doel. De schrijvers hebben dingen achtergelaten om toe te voegen, en kunnen ze eventueel toevoegen naarmate het werk vordert. Ik klop niet tegen het feit. Het is een beetje frustrerend om potentiële paden te zien die momenteel niet zijn toegevoegd.
Om te weten dat er andere takken zijn die het verhaal kan of zou kunnen hebben. Om die uiteinden niet te zien, maar ze te zien aankomen. Dat heeft te maken met de aard van game-ontwikkeling versus tijdsinvestering, gekoppeld aan het benodigde kapitaal. Ik weet. Naast het probleem om Mary's verhaal te zijn, waar ze niet de enige focus is, zijn er ook problemen met de hoofdpersoon.
Hij heeft een ex, die nog steeds in het spel zit. Ze kan een rivaal zijn, of een niet-entiteit, of een middel voor het personage om zijn veranderende persoonlijkheid met Mary als achtergrond in kwestie te tonen. Je kunt je ex vals spelen.
Ze kan je bedriegen, door datzelfde teken of niemand heeft bedrogen, het is gewoon niet gelukt om niet-specifieke redenen.
Dat deel is goed gedaan en verleent spelersagentschap. De ex later introduceren, is gewoon een steeksleutel. Vooral omdat ik denk dat ze een van de geplande paden is die moeten worden bewandeld. Dat geldt ook voor de minnares van Mary's vader, en haar moeder, als ik moest raden.
Op dit moment zijn er alleen Mary en Simone. Haar beste vriendin van school. Met wie je in een levensvatbare drieweg kunt komen. Mary is meestal een onderdanig / prinses type.
Op een bepaald moment in de game kun je haar betrekken bij een meer open poging om te beslissen over de BDSM-tonen van het verhaal.
Ze gebeuren natuurlijk, en een ervan wordt gespeeld als een 'superheld'-cosplay-grap om te lachen om de naïviteit. Het betrekken van de leraar / minnares is eigenlijk enigszins beledigend voor mij, vanwege de terminologie die ze gebruikt, en het feit dat als hij wordt behandeld als de 'Dom', geen enkele man die erin investeert om zijn 'ondergeschikte' haar ware zelf te laten vinden haar om zichzelf een hoer te noemen.
Dat is helemaal het verkeerde woord. Het maakt een extreem negatieve connotatie van de hele relatie (in sommige gevallen zelfs een verkeerde). Ze had het woordslet moeten gebruiken, en het zou direct gericht moeten zijn op precies ZIJN.
Dat had vanaf het begin duidelijk moeten zijn, want de MC legde uit wat er wilde. De 'leraar' moet zich als 'meesteres' bewust zijn van wat een dominante wil. Het maakt voor geen enkele 'alfa' uit of ze graag vijf of vijftig pikken wil zuigen.
De enige die het hem kan schelen, is die van hem. Ik zal er ook op wijzen dat zelfs in het basale rollenspel een echte leraar niet meteen als een voorhamer met vernedering zou beginnen.
Ze testte de wateren, zag wat de personages eigenlijk in zichzelf waren en deed zo nodig suggesties voor 'kruiden'. Als ik tweeduizend dollar zou betalen om te leren dominant te zijn (wat mij natuurlijk belachelijk is in ieder geval), zou ik helemaal niet gaan voor de manier waarop dit werd aangepakt. 'Cadmium' zou het eerste woord uit mijn mond zijn geweest op het moment dat ze mijn meisje een hoer noemde.
Naast de bovenstaande punten zijn er, zoals gezegd, verschillende open paden die mogelijk nog in ontwikkeling zijn. Ik weet het niet. Ik vind het leuk dat je diep in aanhoudende relatieproblemen duikt (ik probeer de dingen niet te bederven) maar daar is alleen Mary bij betrokken.
Zelfs als je met Simone meegaat en Mary's hart volledig breekt, zijn diezelfde investeringskwesties niet van toepassing op het donkerdere, luidruchtigere meisje.
Zij zouden moeten. Ik begrijp differentiatie, en dat Simones levensdoelen anders zijn, maar ze stellen je in staat om haar karakter het voordeel van een stabielere thuisomgeving te laten zien en haar mening te 'veranderen' met een verzachting.
Tot op het punt dat ze je haar in één keer laat neuken, zelfs zonder medeweten of toestemming van haar beste vriendin. Dus waarom is Mary de enige die zich zorgen maakt over "nestelen". Het zou het eigenlijk een heerlijke verrassing voor Simone maken om langzaamaan te beseffen dat ze dezelfde dingen wil.
Zo niet zo diep, of als onmiddellijk. Dat zou haar veranderen van de secundaire, een deurprijs, in een levensvatbaar eindpersonage. Misschien is het gewoon mijn standpunt, maar ik dwaal af. De andere personages zijn enigszins intrigerend, maar omdat hun paden op zijn best voor de helft af zijn, zijn ze momenteel minder levensvatbaar.
Ik zie potentieel om de moeder te achtervolgen, als Mary vervelend wordt. Er is een dansleraar die gekunsteld is in verhaal, maar als persoon in het spel een mogelijk levensvatbaar pad in toekomstige versies. De ex nogmaals, er is een reden die niet is gelukt. Hoe het ook zij, ik zou er uit de buurt blijven.
Ze is daar, en dat zou ze niet moeten zijn. Ze is op dit moment niet genoeg van een personage om te zeggen dat er een grote investering was waardoor MC aan haar behoefte zou blijven vasthouden. Vooral in vergelijking met de investering die hij in Mary heeft gestoken op het moment dat de ex in het spel wordt ontmoet.
Een ander wild en intrigerend einde dat kan worden bereikt, is het najagen van zowel dochter als moeder. Het laten werken als een volledig 'recht voor hen' en een onconventioneel 'nieuw gezin'. Dat hangt af van hoe geknikt de schrijvers willen gaan, maar er is een markt voor dat soort dingen.
Tot slot is het spel erg goed weergegeven. De seksscènes die geanimeerd zijn, zijn goed genoeg gedaan. Er is geen echte griezelige vallei om over te spreken en het schrijven is volledig opgemaakt.
Zelfs tot het punt waarop jij als speler alle beschikbare paden zou moeten zien voordat je besluit ze te nemen.
Of je nu bij het jonge bloed blijft, of een groter bereik najaagt, deze game is een van de betere verhalen die ik een paar uur heb geïnvesteerd om door te spelen. Proost, gamers. Tenslotte genoeg accuzuur, en zelfs jij kent je eigen naam niet.
